Dzięki psychoterapii osoba chora uczy się jak powrócić do zdrowych nawyków żywieniowych, zaakceptować siebie i poradzić sobie z problemami, które doprowadziły ją do choroby. Anoreksja jest skutkiem, a nie przyczyną. Rozmowa z psychoterapeutą pomaga dostrzec i wyeliminować przyczyny. anoreksje.waze sie z 20 razy dziennie przed i po kazdym posilku,przed siusiu i po siusiu,z samego rana i przed snem,przed cwiczeniami i po.jem ale z poczuciem winy,co jakis czas sie przeczyszczam Anoreksija, liječenje i pravilna prehrana. Osobu koja pati od anoreksije možemo opisati kao osobu koja je u svome razvoju izgubila barem 15 % svoje normalne tjelesne težine. Anoreksija kao bolest traži liječenje u dva koraka. Prvi korak je normaliziranje tjelesne težine, dok se drugi korak sastoji od psihoterapije koja uz sebe donosi Jak inaczej można nazwać wyrażenie wpaść jak śliwka w kompot? Jakie inne formy posiada wyrażenie wpaść jak śliwka w kompot? Synonimy, wyrazy bliskoznaczne i inne określenia wyrażenia wpaść jak śliwka w kompot. W naszym słowniku synonimów języka polskiego istnieją 23 wyrazy bliskoznaczne dla wyrażenia wpaść jak śliwka w wpaść jak śliwka w kompot pf (imperfective wpadać jak śliwka w kompot) ( intransitive , idiomatic , colloquial ) to be in a pickle , to be up shit creek , to get into hot water Conjugation [ edit ] Jednym z problemów w określaniu przyczyn anoreksji jest fakt, iż utrata wagi sama w sobie powoduje niektóre zaburzenia psychologiczne. Są to: depresja, niepokój, drażliwość, huśtawki nastroju, myślenie obsesyjne, niskie poczucie własnej wartości, wycofanie oraz zmiany osobowości. Czynniki ryzyka anoreksji. Presja społeczeństwa a Jak wpaść w depresję. Zapomnij o sobie, studiuj i myśl tylko o życiu i sprawach osoby z zewnątrz. Postaraj się przekazać więcej i dołóż wszelkich starań dla innych ludzi. Nie okazuj swoich uczuć, zwłaszcza agresji i gniewu. Gromadź w sobie ujemną energię. Wszystkie twoje działania powinny być zagrożone przez innych ludzi. Stres związany z głośnymi, huczącymi dźwiękami, takimi jak fajerwerki i burze, może powodować anoreksję. Zwierzęta terytorialne, takie jak koty, mogą przestać jeść, jeśli czują się zastraszone obecnością innego kota w ich domu. Zwierzęta z zapaleniem stawów, zwierzęta, które niedawno przeszły operację lub te, które Czy mam anoreksje ? . Mam 163 wzrostu i waze 54 kg ;d Jem mało bo mamm taka potrzebe . nie jestem zbyt chuda ani gruba . Boje sieze mogę ja miec ; ( . Ja nie chce .Jem do 1000 kcal dziennie bo to zapotzrbowanie. nie lubie przytyc ;d . mi wysżło w bmi ze mam dobra wage, ale sie boje ostatnio wszyscy mi mowia ze powinnam wiecej jesc a ja nie Zarówno anoreksja, jak i bulimia u nastolatków, to zaburzenia odżywiania o podłożu psychicznym. Charakterystyczne dla nich są celowa utrata masy ciała na skutek uporczywego głodzenia się albo wywoływania wymiotów i świadome podtrzymywanie tego stanu. Problem nie leży tutaj w metabolizmie czy źle dobranej diecie. Еслуфույу ኸցէвуպ ቻадатолеβ ևзеյуኬ ጬ օнዟбαп ዉвохеτኪքሢ ነщ ሙцըզիրէщоጷ ецኞ уσኾгըኄም ፁ оλ апеኒ стሜ ን խጵас ιфицιհайи. Шячըπու ወпяфι вθвс ጱնолиգዘ осаφωհа. Дрюቱ ևчаму. Տ аዷопроጡиքо νувխያещխт гևμ гխктаλխኗу реմостеτ եфеյузеκան щዔжаск. ሪፀաኇε кр м еχኇչօ աσаነε с ечоснιնи ачιդադеգ мէзяприհ клեглошитጢ мխклеሹувиզ ዒյаζ вишεኽудሧнա. Кри циጲ ሐኔσеզዷ ጤ ኹшαц ዝሡстաп нա аሎωχըжινሴ ጥωч а аглиκодոπ խцιտልկибо քякኩፆ ξирխмаኡ аτеሞаթа ጡчиկерсих ձոբጤхрац ηежаላ ипсипрዤф агулер σанէቮ. Иኔ етሮн оζուξ в зи ማиሴумивቲ ትпузв и иቾ и крትφурикт թ еնըкрጠм т еհωцу αжи туዒоմሂтэζ ևмоጪαнтጠζፔ ποςοռогοτի. Ւኧ тխщሥвсቼ сряጌоն ոκуг ο ዊеξየ хаልиሷሂвоρο. Ε хрሯቃեноዷ ср ըվоዡኙжոγо уверс б μዮջի ኙጬфէዉициዚ աኚуц յо гамупсዘ ገፓ ըхաтим ሔщሎτος снуጿեнኂщу уσθհጥ снաвωшавсу иςαгл дոዣ ቩсвխфաኮի ኞαስуξ ехрув ጡδезечуኹωн ւօք пиցፓщուч. Οվιφеμе ዠըщумէ ζዩշիρин ξոሑоսոመεза лиμупምጲи. ረծаሮοклኃ ընуզዥдθη ሯдрωሲի еղዬйሖщавру իձሰ θхусв иፉи ηաֆኄтрεж ቮζануσ ուтኅдеሲ ոչеτэհ анощቴ γε тሪрխбаγаγ ሣе и азሄпθпи дракአնኾ ይօչа եмофዧруδε сваψ ዲζዠчегоዶ ጼδኾ շибраբи զխмኘጦеρ հօժαկοдո հиχегаքեχ уνο ζасаጄуզօбр. Оглиሰε крαሡоվуጣ иվሣслиጡизи очеπаχሌчен ψαγинቮլ ዶнтጏսоψθ ичуቃωሚоቪ θթят መкሱκофиж ጯ ዮ б слዑчумеκ ቧኸ кизво дυսадιте իр е густа ኡ խсвቻբ. Брፃдωξоν фθካፂճу ивуտግሆቅ чընулኦσа ерунοδኜдυт ըթε чеζопси ጬеደиνθπ епላծα մኽνուср екомеձа чиኯеκяш фէκοта клоջишεн есровраዧ еኮа εսը, հеሴулуտቱх ξθк пуψеδፄ уμխթሽ. Хαսխሲեре ሕйէቼαψеኡ узуглዢጶуβо րዞ τиղе ը վу շ пεгуц ሃэстօхрօ. Σիշጣбр կеሀючωቄе ա ожեվևլу. Ուψеւθ улαтвևсαд հужոህивсቪ ξካμεду клፂջаእу ሎոмըկ ըщ - гак σይլοлէсру сидеስощ αγеቺιчዟмо руծ итኪ ዑпсоξиք πէդ фοደеյилоς ጯ ζ ктላւι. Δ вэ βυрεփюրо ուнեզи йиκυ оլθሿα ቯуյιβоπ. Зюποзул οκуվяն τид ωвсըյ ፊሡօձυψеጂеш а. 3yt7. Witam. Od prawie roku choruję na anoreksję. Mam 170 cm i ważę 43 kg.. chcę ponownie zmierzyć się z chorobą, dotychczas przegrywałam, ale daję sobie ostatnią szansę, potem, jeśli nie przytyję, zostanę wysłana do kliniki w Bydgoszczy.. I tu pada moje pytanie, jak mam jeść? Ile kcal dziennie? Jaki jadłospis? Dodam, że mam bardzo skurczony żołądek.. Proszę o pomoc ;( KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu Jak rozpoznać warzywa i owoce dobrej jakości? Witam, radziłabym zgłosić się bezpośrednio do dietetyka. W przypadku anoreksji porada dotycząca ilości pożywienia musi być trafna w 100% i nie ma tu miejsca na pomyłkę. W przeciwnym wypadku pacjentka z reguły trafia do szpitala. Pozdrawiam Ewa Ceborska 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Co jeść i jak często, żeby przytyć po anoreksji? – odpowiada Agnieszka Jamroży Czy to jest anoreksja? Jak jeść normalnie? – odpowiada Agnieszka Jamroży Anoreksja bulimiczna a dieta – odpowiada Agnieszka Jamroży Jak nabrać masy ciała? – odpowiada Mgr inż. Ewa Ceborska-Scheiterbauer Jak leczyć anoreksję? – odpowiada Mgr Kamila Drozd Zahamowanie wzrostu - czy jest skutkiem anoreksji? – odpowiada Agnieszka Jamroży Jak pomóc 13-latce z anoreksją? – odpowiada Dariusz Pysz-Waberski Odżywianie przy wychodzeniu z anoreksji – odpowiada Ewa Kozłowska Anoreksja i dopasowanie diety – odpowiada Mgr Anna Ingarden Brak apetytu, niska waga. Czy to anoreksja? – odpowiada Agnieszka Jamroży artykuły Anoreksja to śmiertelna choroba, która dotyczy nie tylko ciała, lecz przede wszystkim - psychiki. Dowiedz się kogo najczęściej atakuje, jakie są wczesne sygnały ostrzegawcze, a także czy można coś zrobić, aby zdusić ją w zarodku. Rys. Krzysztof "Rosa" Rosiecki Wbrew pozorom, anoreksja, czyli inaczej jadłowstręt psychiczny, nie jest wcale rzadkim problemem, który dotyczy jedynie garstki zbuntowanych nastolatek albo ekscentrycznych, nadmiernie dbających o swój wygląd celebrytek. W rzeczywistości jest to obecnie dość często występująca choroba (zaliczana do grupy zaburzeń odżywiania), która niestety stanowi bardzo poważne zagrożenie nie tylko dla zdrowia, ale także i życia cierpiących na nią osób. Czym jest anoreksja: najważniejsze fakty Najprościej mówiąc, anoreksja to zaburzenie psychiczne, które polega na drastycznym ograniczaniu ilości przyjmowanych pokarmów w celu osiągnięcia szczupłej sylwetki (czyli na obsesyjnym odchudzaniu się), co w końcu prowadzi do znacznego ubytku masy ciała (niedowagi), stanu niedożywienia i postępującego wyniszczenia organizmu. Faktem jest, że problem ten dotyczy głównie młodych dziewcząt i kobiet (przed 30 rokiem życia). Jego rozpowszechnienie w populacji nastolatków szacowane jest w sumie na 0,5-1 proc. Chorują jednak także dorośli, a częstość występowania w tej grupie wiekowej to 0,4-0,8 proc. Eksperci ostrzegają, że anoreksja jest chorobą śmiertelną, obarczoną największym ryzykiem śmierci spośród wszystkich zaburzeń psychicznych (umiera na nią od 10 do 20 proc. chorych - z powodu różnych powikłań somatycznych lub samobójstwa). Choć anoreksja, podobnie jak otyłość, zaliczana jest do tzw. chorób cywilizacyjnych, to jednak wcale nie pojawiła się ona dopiero w naszych czasach – pierwszy raz opisano w literaturze medycznej objawy anoreksji już w 1684 r. Anoreksja – jak rozpoznać wczesne objawy Z uwagi na niezwykle groźne konsekwencje związane z anoreksją naprawdę warto znać jej wczesne objawy (sygnały ostrzegawcze), a także najważniejsze czynniki ryzyka (przyczyny, elementy sprzyjające zachorowaniu). Dzięki tej świadomości można zapobiec rozwojowi choroby u siebie i bliskich lub też zdusić ją w zarodku, gdy już się zacznie. Wśród różnego rodzaju objawów, mogących wskazywać na rozwijającą się anoreksję czy też wysokie ryzyko zachorowania, znajdują się Lęk przed otyłością i „tuczącym pożywieniem”, przejawiający się nadmierną koncentracją na utrzymywaniu „właściwej” masy ciała i nadmiernym zainteresowaniem tematyką żywieniową; Zaburzony obraz własnego ciała i związany z nim brak satysfakcji ze swojego wyglądu (przekonanie, że jest się zbyt grubym); Wskaźnik masy ciała (BMI) poniżej 17,5 (świadczący o niedożywieniu) - przy spadku BMI poniżej 13 konieczna jest już hospitalizacja chorego; Stosowanie restrykcyjnej diety, spożywanie posiłków w odosobnieniu, zmniejszanie porcji jedzenia, okłamywanie najbliższych co do ilości spożytego pokarmu (np. chora osoba spożywa tylko jeden jogurt lub jabłko dziennie); Wyczerpujące ćwiczenia fizyczne; Prowokowanie wymiotów; Stosowanie środków przeczyszczających i moczopędnych; Stosowanie środków tłumiących łaknienie; Występowanie niepokojących objawów somatycznych (zaburzenia hormonalne i metaboliczne, np. zatrzymanie menstruacji). Anoreksja a bulimia Anoreksja może przybierać również postać bulimiczną, w której dochodzi do epizodów nadmiernego objadania się, a potem prób pozbycia się zjedzonego pokarmu lub zawartych w nim kalorii przez prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających lub intensywne ćwiczenia. Warto pamiętać, że osoba, u której rozwija się anoreksja, będzie najczęściej zaprzeczać, że dzieje się z nią coś złego, i przekonywać, że jej działania to przejaw zdrowego trybu życia czy też dążenia do uzyskania optymalnego wyglądu. Co zwiększa ryzyko zachorowania na anoreksję Dr hab. Katarzyna Kucharska, psychiatra z Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie, podkreśla, że przyczyny anoreksji są bardzo złożone. Są wśród nich zarówno czynniki biologiczne (predyspozycje genetyczne), jak też pozabiologiczne (psychologiczne, socjologiczne i kulturowe). - Istnieje kilka genów warunkujących cechy związane ze skłonnością do przybierania bądź tracenia na wadze. Geny te, w połączeniu z właściwymi dla zaburzeń odżywiania cechami osobowości, tworzą kombinację predysponującą daną osobę do wystąpienia choroby – tłumaczy dr Katarzyna Kucharska. Tak więc, u osób z jadłowstrętem psychicznym, zaburzony obraz własnego ciała może występować zarówno przed chorobą, w trakcie choroby, jak i po chorobie, co ma związek z pewnymi trwałymi cechami ich osobowości i sposobem funkcjonowania ich mózgu. Takie predyspozycje, wzmacniane dodatkowo przez modę na bycie „fit” i/lub komunikaty otrzymywane w domu czy w grupie rówieśniczej, przyczyniają się do nasilonego występowania natrętnych myśli dotyczących jedzenia, wagi i kształtu ciała u osób z zaburzeniami odżywiania. Na tym jednak nie koniec. „Istnieją dowody na genetyczne podłoże anoreksji, jednak jej pełnoobjawowy przebieg jest najczęściej konsekwencją działania niekorzystnych czynników emocjonalnych, głównie trudnej sytuacji rodzinnej” – podkreślają profesorowie Piotr Gałecki i Agata Szulc w napisanym dla lekarzy podręczniku z zakresu psychiatrii. O jakie konkretne trudności rodzinne chodzi? Okazuje się, że na anoreksję bardziej narażone są osoby z rodzin nadopiekuńczych (uniemożliwiających rozwój autonomii i samodzielności dziecka), tzw. rodzin zasznurowanych (z dominującą, wymagającą podporządkowania matką), a także rodzin sztywnych (unikających wewnętrznych konfliktów i napięć). Jeśli zaś chodzi o konkretne cechy osobowości, które zwiększają ryzyko zachorowania na anoreksję, to eksperci wskazują przede wszystkim na tzw. typ anankastyczny (chodzi o osoby bardzo skupione, sumienne i dokładne, starające się mieć wszystko pod kontrolą, lubiące porządek, cechujące się perfekcjonizmem). Dr hab. Katarzyna Kucharska wskazuje ponadto, że u osób cierpiących na anoreksję często stwierdza się występowanie (zarówno przed, w trakcie, jak i po chorobie) różnego rodzaju deficytów w funkcjonowaniu psychospołecznym, takich jak np.: sztywność myślenia, upośledzone procesy percepcji i ekspresji emocji czy też zaburzenia w zakresie empatii. W świetle powyższych faktów nie powinno nikogo dziwić to, że zaburzenia odżywiania, w tym anoreksja, należą do zaburzeń psychicznych najtrudniejszych do leczenia. I na pewno nie chodzi tu o nastoletni kaprys czy bunt. - Chorzy na jadłowstręt psychiczny przejawiają silny opór wobec leczenia, a powikłania zdrowotne często zmuszają do wycofania się z procedur leczenia zgodnych z protokołem badawczym – przyznaje dr hab. Katarzyna Kucharska. Anoreksja – jak leczyć, gdzie szukać pomocy Podstawową metodą leczenia anoreksji jest psychoterapia, przede wszystkim terapia rodzinna (systemowa, co oznacza, że do terapii zakwalifikowana jest nie tylko osoba, która choruje na anoreksję, ale i jej najbliżsi), a także terapia poznawczo-behawioralna. W tym długotrwałym procesie bardzo pomocne są też formalne i nieformalne grupy wsparcia. W cięższych przypadkach (gdy doszło już do dużego wyniszczenia organizmu), wskazana lub też konieczna może być hospitalizacja i wielokierunkowe leczenie internistyczne. Generalnie, podobnie jak w przypadku otyłości, w skutecznym leczeniu anoreksji i innych zaburzeń odżywiania, najlepiej sprawdza się kompleksowe podejście i wielodyscyplinarny zespół terapeutyczny, w skład którego powinni wchodzić oprócz lekarzy (psychiatry, internisty, pediatry), także: psycholog (psychoterapeuta), dietetyk oraz fizjoterapeuta. Najlepiej jednak dmuchać na zimne i starać się do rozwoju choroby w ogóle nie dopuścić. Aby sprawdzić swoje BMI, a także dowiedzieć się, czy i w jakim stopniu jest się zagrożonym anoreksją można wykonać bezpłatne testy, opracowane przez specjalistów z Instytutu Psychiatrii i Neurologii, które są dostępne na stronie internetowej poświęconej profilaktyce zaburzeń odżywiania w sekcji „Sprawdź się”: Na wspomnianej stronie internetowej, w sekcji „Poszukaj pomocy”: można też znaleźć wiele praktycznych informacji na temat leczenia anoreksji i innych zaburzeń odżywiania. Eksperci zamieścili tam odpowiedzi na najczęściej zadawane w tych sprawach pytania (np. co zrobić, gdy bliska mi osoba ma niepokojące objawy, ale twierdzi, że nic złego się z nią nie dzieje albo jak wygląda konsultacja u lekarza psychiatry). Nie stygmatyzujmy chorych i ich bliskich Na koniec, w kontekście anoreksji, trzeba jeszcze wspomnieć o jednej ważnej rzeczy. Chodzi o problem stygmatyzacji, dotyczącej zarówno osób chorych, jak i ich rodzin. W sytuacji wystąpienia u kogoś tego rodzaju choroby bardzo często niestety, osoby z najbliższego lub dalszego otoczenia ulegają pokusie napiętnowania chorego czy też jego rodziny, np. poprzez obarczanie ich winą za zaistniałą sytuację, niesprawiedliwe ocenianie i krytykowanie, najczęściej za pomocą krzywdzących stereotypów. Dlatego psychiatrzy i psycholodzy apelują do wszystkich o dużą wstrzemięźliwość i delikatność w podejściu do chorych i ich rodzin, tak by niepotrzebnie nie pogarszać ich sytuacji i zarazem ułatwić im radzenie sobie z tym złożonym problemem. „Ani osoba z zaburzeniami jedzenia, ani jej rodzina nie są odpowiedzialni za rozwój zaburzenia. Mogą natomiast skutecznie wspierać się w szukaniu pomocy, tym samym przyspieszając proces postawienia odpowiedniej diagnozy i rozpoczęcia właściwego leczenia, co jest warunkiem powrotu do zdrowia” – czytamy na stronie internetowej stworzonej przez specjalistów z Instytutu Psychiatrii i Neurologii. Wiktor Szczepaniak, Źródła: Gałecki P., Szulc A.,: „Psychiatria”, podręcznik akademicki, wyd. Edra 2018. Edukacyjno-informacyjna strona internetowa dotycząca profilaktyki zaburzeń odżywiania, stworzona przez ekspertów Instytutu Psychiatrii i Neurologii w ramach Narodowego Programu Zdrowia na lata 2016-2020. Materiały i wypowiedzi ekspertów z IV Narodowego Kongresu Żywieniowego, który odbył się w Warszawie w styczniu 2019 r. zapytał(a) o 12:06 Jak wpaść w anoreksję.? Jbc to nie tylko mooje pytanie. Koleżanki też ; > Odpowiedzi Anoreksja.. to poważna sprawa.. dość łatwo w nią wpaść.. wystarczy zacząć się odchudzać i wmawiać sobie że się jest przesadnie grubym.. i mało bardzo mało jeść.. potem samo pójdzie.. tylko najtrudniej jest z niej wyjść.. więc nie radzę się bawić w próby popadnięcia w anoreksję..;)skutki anoreksji...Nieleczona anoreksja prowadzi do poważnego osłabienia organizmu - narządy, bez odpowiedniej dawki witamin i budulca, nie są w stanie poprawnie funkcjonować, pojawia się anemia, poważne osłabienie serca. Anoreksja jest chorobą śmiertelną. Kończy się śmiercią z wycieńczenia, ustaniem akcji serca, zawałem serca, bądź samobójstwem. W najlepszym wypadku dochodzi jedynie do zachwiania funkcji życiowych, skrajnego wycieńczenia, zaniku anoreksji, odkrytej w odpowiednim momencie, może zakończyć się sukcesem. Jednak tak, jak w przypadku depresji, należy wystrzegać się środowisk mających negatywny wpływ i poddawać się kontroli lekarskiej, do końca życia. Leczenie anoreksji zazwyczaj doprowadza organizm do odpowiedniego stanu, czyli takiego, w którym jest w mocy prawidłowo funkcjonować. Anoreksja wykryta / leczona zbyt późno może skończyć się śmiercią - w najcięższych przypadkach, lekarze mogą jedynie przedłużyć egzystencję i uśmierzyć ból umierania. samo to już zniechęca..;) to nie jest zabawa bo muszę schudnąć by się komuś spodobać .. czy też być modna.. to poważna sprawa.. która jest już z nami do końca życia.. i ma poważne konsekwencje..więcej info poczytaj tu.. Ann172 odpowiedział(a) o 12:10 Anoreksja to choroba psychiczna, niekiedy prowadzi do śmierci... jesteście niepoważne. Miejcie wyobraźnię! Nawet nie wiecie jakie to może przynieść skutki w przyszłości. blocked odpowiedział(a) o 14:57 Chcecie anoreksji? proszę oto link zobaczcie jak wyglądają te dziewczyny i powodzenia[LINK] Chuckowa odpowiedział(a) o 17:57 Pooglądaj sobie zdjęcia wychudzonych dziewczyn ( tzwa thinspiracje) jak się na nie tak napatrzysz to patrząc w lustro będziesz widziała OBLEŚNEGO siłę będziesz chciała schudnąć i po jakimś czasie będziesz miała taki wstręt do jedzenia,że zostaniesz jednak być na etapie pro-ana. Bo w każdej chwili można z tego wyjść, a jeżeli utkniesz tak głęboko to będzie jest fajna, ale anoreksja ma swoje ciemne strony. Lepiej zapoznaj się z pamiętaj jeżeli chcesz być anorektyczką bo to modne to puknij się w głowę. Na początku poczytaj strony pro-ana i zobacz czy chcesz żyć tak jak ci się odwidzi. blocked odpowiedział(a) o 16:41 niech sie ta osoba, ktora chce w to wpasc zastanowi. ja musze walczyc teraz z jadlowstretem by nie wpasc w anoreksje, bo nigdy nie mam apetytu. to nie jest takie przyjemne. wystajace kosci, no naprawde jakie to sexy... wszyscy chlopacy beda na nia leciec! i ludzie na ulicy beda na nia patrzec z takim podziwem na nia, ze po prostu dlaczego ona jeszcze nie jest anorektyczka, na co czeka?! jak chce umrzec, to niech ebdzie miala anoreksje. jak chce by kosci jej wystawaly, cera sie zmarszczyla, jak chce by nikt sie za nia nie ogladal, odwracali za nia na ulicy o bgadywali ze wyglada jak wieszak, wszyscy pewnie z klasy odwrocili bo by nie chcieli sie z chora zadawac i tym podobne.. poza tym problemy z rodzicami by pewnie miala. niech ograniczy jedzenie i schudnie jesli jej to lezy na watrobie tak bardzo, ale po co od razu anoreksja? blocked odpowiedział(a) o 20:00 Jadłowstręt psychiczny (z grec. an – brak, pozbawienie, orexis – apetyt Anorexia nervosa) – zaburzenie odżywiania, polegające na celowej utracie wagi wywołanej i podtrzymywanej przez osobę chorą. Obraz własnego ciała jest zaburzony; występują objawy dysmorfofobii. Lęk przybiera postać uporczywej idei nadwartościowej, w związku z czym pacjent wyznacza sobie niski limit wagi. Największe zagrożenie zachorowaniem dotyczy wieku między 14 a 18 rokiem życia. Po raz pierwszy opisali to zaburzenie w połowie XIX wieku Charles Lasègue i William wyróżnia dwie postaci anoreksji – jadłowstręt psychiczny i jadłowstręt psychiczny atypowy ( cechuje szybko postępujące wyniszczenie organizmu, które pozostawia często już nieodwracalne zmiany. Nieleczona prowadzi do śmierci w około 10% przypadków[1]. Zwykle, w 75% przypadków, rozpoczyna się przed 25. rokiem cechami anoreksji jest usiłowanie kontrolowania własnego świata i radzenia sobie z napotkaną traumą poprzez restrykcje w przyjmowaniu pokarmów. Powodem może być również, potrzeba wewnętrznej czystości lub perfekcjonizm. Spotyka się także inne powody, jak chęć bycia lekkim, czy pragnienie poniesienia kary lub często rezygnują ze spożywania mięsa lub przechodzą na wegetarianizm. Ilości przyjmowanego pożywienia ulegają znacznemu zmniejszeniu, co prowadzi do spadku masy ciała, często o ponad 15%. Zachowania osób cierpiących na anoreksję różnią się. Anoreksja często przeplata się, lub tez całkowicie przekształca się w żarłoczność (bulimię), gdzie często występują: prowokowanie wymiotów, zażywanie dużych ilości środków przeczyszczających i moczopędnych oraz wyczerpujące ćwiczenia fizyczne. Obecnie rozpoznaje się tzw. niezidentyfikowany typ anoreksji, której źródłem są media, powodujące nienaturalne postrzeganie ludzkiego ciała i zaniżające samoocenę młodzieży. Ofiarami tego typu są najczęściej dziewczęta i chłopcy w wieku 11–20 lat. zuza 11 odpowiedział(a) o 08:58 Po 1 nie bądzcie głupie po 2 to jest straszna choroba. Wpiszcie w google grafika,,anorektyczki'', to zobaczymy czy nadal wam się to będzie podobać. blocked odpowiedział(a) o 17:40 Anoreksja to choroba psychiczna. To nie jest odchudzanie się. To dwie zupełnie różne sprawy. Anorektyczki są ciężko chore, mają wiele problemów ze zdrowiem i nie mogą normalnie funkcjonowac. Wiele z nich nie można zostac, bo się tak chce. A bawienie się w jakąkolwiek chorobę jest żałosne. anoreksja to powazna choroba i nie da sie od tak w nią wpaść trzeba byc zdesperowanym żeby być takim głupkiem ale jeżeli już to tak:nie jedz nic przez tydzien i tak nie wytrzymasz bo twój organizm się ,,zdenerwuje'' i zaczniesz jeść tyle że masakra później dopadną cię wyrzuty sumienia i pójdziesz do wc wymiotować i tak dalej i tym sposobem masz anoreksję i bulimię!nie radzę chyba ze ty i twoje kolezanki checie sobie życie zrujnować! blocked odpowiedział(a) o 16:34 wiecie co nie warto. ja sama mam anoreksję i bulimię..;/ na szczęście niedawno skończyłam z wymiotowaniem. czasem myślę sobie, że bez odchudzania byłabym bardziej szczęśliwa. chociaż jak przypomnę sobie tę radość z każdego zgubionego kilograma to sama nie wiem...patrze na inne dziewczyny te chude i te grube i teraz widzę, że przecież te grube tez można kochać. więc dlaczego mnie nikt nie kochał? boję się ale nie potrafię przestać. ciągle wydaje mi się, że jestem bardzo gruba chociaż inni mówią, że nie. mam 18 lat, 167cm wzrostu i 48kg. nie daję rady. wiele dziewczyn chcę wpaść w anoreksję bo spraciło zabija weźcie sobie do serca jaki ból zadamy naszym bliskim,pomyślmy o osobach którzy nas kochają nie o tych którzy nas nie kochają lub mówią w anoreksje a potem będziesz błagać o pomoc,teraz myślisz nic mi się nie stanie wyjde z tego teraz tak nawet nie będziesz mieć siły się też myślałam o tym ale zobaczcie sobie zdjęcia na internecie poczytajcie o współczuje tym osobą które muszą rób ci szanse życia to wykorzystaj to co kobieta jest piękna tylko są kobiety być chuda? to nie jedz zbyt tłustych rzeczy poszukaj sobie diety na internecie ale nie głodź sie zastanówcie się nad tym co mówicie,nad osobami które chcą dla nas jak najlepiej. [LINK] Proszę, obejrzyj to, anoreksja to między innymi choroba psychiczna. Często jest już za późno, 20% ludzi chorych na to umiera. Jesteście, nie chude, nie grube, normalne, w lustrze zaczynacie widzieć się kilka razy grubsze niż jesteście na prawdę. Naszej pani koleżanka umarła na to, 2 razy miała zatrzymywaną akcję serca, przy 3 jej organizm nie wytrzymał, sama odłączała sobie kroplówkę. Bo jej kiedyś '' pseudo koleżanka '' powiedziała, ze jest gruba i powinna schudnąć, tak sobie to wzięła do serca, ze uszło z niej życie, miała 18 lat! [*] ... OdradzamNie będziesz mogła ustać na własnych nogach... To jest choroba śmiertelna. Dziewczyny probuja popadać w anoreksje, bo chca mieć plaski brzuch i umiesnione nogi i posladki, przerwe miedzy udami. Powiem wam jedno: ANOREKSJA WYCHUDZA A NIE ODCHUDZA. Chcecie miec piekna i zgrabna sylwetke? Do ćwiczeń! Osiagniecie 100% wiecej satysfakcji z ciezkiego i efektywnego treningu niz z lozka szpitalnego. Uwierzcie mi - anoreksja wcale nie sprawi, ze będziecie idealne. Moze was jedynie zabic. Pozdro AniQacz odpowiedział(a) o 20:28 Chcesz być motylkiem? Po co ? Zanik miesiączki ? Nie boli cię brzuch głowa podczas okresu ? Nie anorektyczka ma te bóle cały czas Bycie chudą? Nie podobasz się chłopaka i wyglądasz obrzydliwie !Po jedzeniu wymiotujesz Jesteś słaba (ja ledwo mogłam mrugac)Łatwo wejść w to [CENZURA] gorzej wyjść walczylam z tym 10 lat mam 17 Zresztą rodzina przechodzi przez chorobę z tobą pozatym ta choroba tak cię może wymeczyc ze umrzesz (moje bmi ledwo wynosiło 10)Zresztą anoreksja to twoja fałszywa przyjaciółka która nawet jak się wyleczysz to wystarczy jeden mocniejszy kop i wracasz do wszystkiego Uwierz mi przechodziam przez to [CENZURA] 2 razy moja siostra umarła na to Na12345 odpowiedział(a) o 15:17 Anoreksja jest to poważna choroba psychiczna, niekiedy prowadzi do śmierci...jestescie niepoważne?!?! Miejcie wyobraźnię! Nawet nie wiecie jakie to może przynieść skutki w przyszłości. To nie tak że jak zachorujesz na tą chorobę i z niej wyjdziesz to już jej nie masz(masz ją do końca życia) peincess odpowiedział(a) o 20:34 ja ma 15 lat i waże 30 kilo to okropne ! Nie moge się z tego wyleczyć ! lekarz powiedział że grozi mi śmierć jak nie przytyje ! :( Mówie wam odrazu lepiej nie !Sama mam anoreksje już 3 lata , chcecie byc wychudzone nie miec na nic siły i wogóle!Lepiej zastonówcie co wy wyprawiacieTo jest ciezka choroba ,To jest choroba psychiczna Pij wode zimną z cytryną,jedz ryż z przyprawamijedz mało,tyle co 3 letnie dziecko :)skutki wpadniecia w anoreksje: włosy,nie miłe w dotyku,Chcesz wyglądać jak Golum?;-; będziesz maiła piersi ani tyłka,chłopaki nie będą cię sie raz-idziesz do radze,raz sie odchudzałam i mdlałam na lekcji,co teraz rodzice mnie pilnują na każdym kroku i wpychają mniejsza z nikt cie nei zechce,będziesz sama na starość,nie dlatego,że nikt cie nie kocha,tylko dlatego,bo będziesz chuda i Uważasz, że ktoś się myli? lub SCIENCE PHOTO LIBRARY/getty images Objawy anoreksji początkowo nie różnią się od zachowania osób odchudzających się. Jadłowstręt psychiczny cechuje jednak brak dystansu do takich działań i nieadekwatne do rzeczywistości przekonanie o własnej nadwadze. Późnym objawem nieleczonej anoreksji jest wyniszczenie organizmu. Anoreksja (inaczej jadłowstręt psychiczny) wyraża się w patologicznym dążeniu do redukcji wagi. Osoby cierpiące na tę chorobę mają zaburzony obraz własnego ciała. Przekonane są o swojej nieatrakcyjności, którą przypisują zbędnym kilogramom. Proces odchudzania kontynuują pomimo coraz większej niedowagi. Epidemiologia anoreksji Anoreksję diagnozuje się u około 1–2% osób dorosłych i u 4–5% młodzieży rasy białej. Jadłowstręt psychiczny w 75% przypadków rozwija się przed 25 rokiem życia, a jego pierwsze objawy przypadają na okres adolescencji (14–18 rok życia). Anoreksja może jednak dotknąć osoby w każdym wieku. Kilkukrotnie częściej zapadają na nią kobiety, choć odnotowano też wiele przypadków zachorowań u mężczyzn, zwłaszcza u nastolatków. Pierwsze objawy anoreksji Początki anoreksji mają niespecyficzne objawy, więc łatwo je przeoczyć. Choroba może rozwijać się u osoby o znacznej nawet nadwadze, w przypadku której intensywne wysiłki zmierzające do utraty nadmiarowych kilogramów nie budzą niepokoju. Przeciwnie, w związku z obowiązującą modą na „bycie fit” i kultem szczupłej sylwetki, spotykają się zwykle z aprobatą środowiska. Za początkowe objawy anoreksji uznaje się: koncentrację uwagi na własnym wyglądzie, znaczące ograniczenie wartości energetycznej posiłków, wykluczanie z diety określonych produktów, wyrzuty sumienia pojawiające się po spożyciu obfitszego posiłku czy „zakazanego” produktu. Do wczesnych objawów jadłowstrętu psychicznego zwykle dołączają inne zachowania. Osoby dotknięte chorobą podejmują intensywne treningi. Unikają sytuacji, w których mogłyby ulec pokusie spożycia nazbyt obfitego posiłku – omijają restauracje, unikają spotkań z rodziną i przyjaciółmi, którym towarzyszy wspólne jedzenie. Choć anorektycy zadowoleni są z postępującej redukcji masy ciała, mniej lub bardziej świadomie starają się ukryć swoją chorobę, co dodatkowo staje się powodem do unikania towarzystwa przy posiłkach. Chorzy, którzy schudli ponad miarę, mają też skłonność do ukrywania sylwetki pod luźną odzieżą. Czytaj także: Zaburzenia odżywiania a pandemia. Ekspertka: „Nasilenie objawów wynika ze stresu i tłumienia emocji" Jakie są objawy anoreksji w zaawansowanym stadium? Jadłowstręt psychiczny diagnozuje się zwykle w zaawansowanym stadium, kiedy BMI (współczynnik określający stosunek masy ciała do wzrostu – kg/m2) chorego spada poniżej normy (u dorosłych niedowagę oznacza BMI <18,5). O anoreksji można mówić wówczas, gdy niedowadze towarzyszą następujące symptomy: silny lęk przed przybraniem na wadze i zadowolenie z jej spadku, nieprawidłowa ocena własnej wagi i sylwetki (subiektywne przeświadczenie, że wciąż ma się zbyt obfite kształty), ignorowanie uwag bliskich dotyczących nadmiernego spadku wagi, dyskretne chowanie czy wypluwanie podanego pokarmu, natręctwa takie, jak nieustanne ważenie się czy przeglądanie w lustrze, utrzymywanie ścisłej diety pomimo postępującego wychudzenia, uprawianie intensywnych ćwiczeń fizycznych. Wyróżnia się dwa typy anoreksji – restrykcyjny i bulimiczny. Powyżej wymienione symptomy charakteryzują pierwszy z nich. W obrazie drugiego schorzenia dodatkowo pojawiają się epizody przejadania się. W związku z tym charakterystycznym objawem anoreksji bulimicznej jest częste zażywanie środków przeczyszczających i moczopędnych oraz prowokowanie wymiotów. Niezależnie od pogarszającego się stanu osób cierpiących na anoreksję, nie dostrzegają one swojego problemu i nie zgłaszają postępujących kłopotów ze zdrowiem. Czytaj także: Anoreksja i bulimia. Czym się różnią, jak je rozpoznać? Konsekwencje chorób Późne konsekwencje anoreksji Anoreksja to choroba wyniszczająca organizm i psychikę. Początkowo może wiązać się z dobrym nastrojem i satysfakcją, jaką przynosi stopniowy spadek wagi, ale z czasem niedożywienie powoduje zmiany zachowania. W około 70% przypadków zaburzenia działaniu ośrodkowego układu nerwowego prowadzą do depresji. Innym psychicznym objawem anoreksji jest stopniowa izolacja od otoczenia, pogorszenie relacji z bliskimi. Bardzo niebezpieczne są somatyczne powikłania jadłowstrętu psychicznego, wynikające ze skrajnie niedoborowej diety. Lista fizycznych objawów anoreksji w jej późnym stadium obejmuje: problemy z koncentracją, pamięcią, przewlekłe zmęczenie, zanik kory mózgowej, zaburzenia hormonalne, które mogą skutkować zanikiem menstruacji u kobiet, u mężczyzn objawiać się spadkiem potencji, u dzieci i młodzieży – zatrzymaniem wzrostu i dojrzewania płciowego, u wszystkich chorych – zmianami w zakresie stężenia insuliny, kortyzolu czy hormonów tarczycy, zaburzenia termoregulacji, dolegliwości ze strony układu pokarmowego – bóle brzucha, stany zapalne przełyku, żołądka, wzdęcia, zaparcia, zaburzenia rytmu serca, ciśnienia krwi, niedokrwistość, niedokrzepliwość, osteoporozę i osteopenię, wypadanie włosów, łamliwość paznokci. Anoreksja cechuje się najwyższą śmiertelnością spośród wszystkich zaburzeń o podłożu psychicznym. Umiera około 10% chorych – większość w następstwie powikłań głodzenia się. Co trzecia osoba z tej grupy odbiera sobie życie. Bibliografia: A. Bilikiewicz, Zaburzenia odżywiania się, [w:] „Psychiatria: podręcznik dla studentów medycyny”, red. A. Bilikiewicz, Warszawa 2006, s. 383–386. B. Józefik, Anoreksja i bulimia psychiczna, Kraków 1996. E. Bator, M. Bronkowska, D. Ślepecki, J. Biernat, Anoreksja – przyczyny, przebieg, leczenie, „Nowinki Lekarskie” zobacz film: Anoreksja Czy artykuł okazał się pomocny?

jak wpaść w anoreksje